با ایجاد شورای عالی صلح که یکی ازموضوعات محوری وپیشنهادات جرگه مشورتی صلح بود با پرسش ها و واکنش های ضد و نقیص در داخل و خارج از افغانستان مواجه بوده است.
در حالی که رییس جمهو کرزی اهدف از ایجاد این نهاد را مذاکره با گروه های مخالف مسلح دولت از جمله شورشیان طالب و حزب گلبدالدین حکمتیار می خواند، اما شورشیان طالب با نشر بیانیه ی گفته اند، تشکیل شورای صلح از سوی اداره حامد کرزی کاریست بهیوده و تلاش اعضای آن هیچ نتایج بر روند پروسه صلح به میان نخواهد آورد.

این در حالیست که طی چند سال گذشته با وجود اسرار زیاد برای مذاکره با شورشیان طالب از سوی اداره کرزی طرح مشخصی ارایه نشده است و از سوی هم برنامه، پلان کاری و صلاحیت های این شورا مبهم و پرسش برانگیز است که این موضوع خود نمایشی بودن شورای عالی صلح را برملا می سازد.

 یکی از پیشرط های شورشیان طالب برای پیوستن به پروسه صلح و آشتی ملی خروج بدون قید وشرط نیرو های بین المللی از افغانستان است چیزی که به باور بیشتر آگاه هان امورنه از صلاحیت های رییس جمهور کرزی و دولت افغانستان در کل و نه هم از صلاحیت های اعضای این شورا در شرایط کنونی خواهد بود.

در همین حال شورشیان طالب مذاکره را از صلاحیت های رییس جمهور کرزی نداسته مدعی اند که با آنان باید امریکایی ها مذاکره نموده و خواستهای شان را برآورده نمایند، زیرا به باور این گروه حکومت افغانستان و رییس جمهور کرزی هیچگونه صلاحیتی در خصوص این مساله ندارد، بنآ آنان با حکومت کرزی هیچگاه برسر میز مذاکره حاضر نخواهند شد.

از سوی هم قرار که دیده می شود رییس جمهورکرزی روز تا روز حلقه را برخویشتن تنگ تر می بیند که حتا قضیه و چالش از حرف زدن هم گذشته و سد شدن دیوار مشکلات وی را در روز جهانی سواد به گریه واداشت.

 هرچند کرزی ظاهرآ در این روز به بهانه ی میرویس جانش اشک در چشم هایش حلقه زد، اما هدف زار زار گریستن رییس جمهور چیزی دیگربود، او خود می داند و حتا این مشکل را لمس می کند که دیگر در میان حامیان خارجی اش دارد ندارد و از سوی هم از صلح وکنار آمدن با شورشیان طالب کاملا نا امید شده است، تقلب و تخطی هم از هر پروسه ی که تاکنون جریان داشت انجام داد، اما هیچکدام به نفع او تمام نشد و حفر عمیق میان مردم و اداره اش ایجاد شده است برادرش به خاطر خورد و برد های کلان و با استفاده از قدرت وی به عنوان بزرگ ترین خلاف کار و مافیا اقتصادی در نزد جهانیان معرفی شد که قرار دردادگاه بین المللی محاکمه شود.

روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از مقامات دادستانی نیویورک نگاشته است، محمود کرزی برادر حامد کرزی هم اکنون بیشتراز دوازده میلیون دالر امریکایی سرمایه دارد، درحالی که وی در سال 2001 میلادی در یک هوتل در امریکا گارسون بوده است!!

از سوی هم چندان بعید نیست که رییس جمهور کرزی در پایان دوره ریاست جمهوری اش در دادگاه بین اللی به محاکمه کشانیده شود، زیرا خارجی ها دست نشانده ها را تا زمانی احترام و حرمت قایل هستند که منافع شان برآورده شود.

بنا براین قرار که دیده می شود رییس جمهور دیگر کارش حتا از گریه هم گذشته است و بدان باید خندید، آما آنچه جای اشک ریختن دارد این است که این شهروندان کشور هستند که در آتش خلاف کاری های رییس جمهور طی ده سال گذشته سوخته و ساخته اند!!

حال پرسش که در خصوص این مساله مطرح می شود این که آیای رییس جمهور کرزی باچنین حالتی به کدام امید دست به ایجاد نهاد های سمبولیک و نمایشی می زند و مردم را فریب می دهد؟

اولین مساله که در ایجاد این شورا برای گروه طالبان و بیشتر مردم افغانستان قابل قبول نیست این که اعضای این شورا را سران مجاهدین تشکل می دهد که یک بخش کلان از بحران افغانستان طی سال های 1371 تا سال های 1375 خورشیدی به آنان بر می گردد وبیشتر ادامه وضعیت موجود نیز ناشی از همان دوران است، زیرا در دوران جنگ ها تنظمی میان نیرو های این افراد که هر کدام شان رهبران یکی از احزاب وجریان های مربوط به مجاهدین بودند و به خاطر برتری طلبی های شان کابل را به خاک و خون یکسان نموده و سبب 80 در صد مهاجرت کابل یان هستند و از سوی هم بیشترین زیر بنآ های افغانستان توسط افراد آنان از بین برده شد، بنآ براین عاملان اصلی بحران نزد مردم افغانستان پس از سقوط حکومت داکتر نجیب الله آن ها هستند.

شورشیان طالب در بینایه مطبوعاتی شان که از طریق یک پایگاه انترنتی منتشر در پیوند به ایجاد شورای عالی صلح منتشر شده گفته اند، کسانی که از سر دسته ها و فرماندهان احزاب مجاهدین هستند، زمانی از عوامل جنگ و کشکمش اصلی در افغانستان بوده اند، بنآ هیچگاه این افراد طرح صلح را نمی توانند پیشکش نمایند.

 از سوی دیگر کشورپاکستان به عنوان بزرگترین حامی شورشیان طالب در خصوص ایجاد شورای عالی صلح و مذاکره با شورشیان طالب تا کنون نظرات گونه گونی داشته است و شبکه استخابارات این کشورهمیش در خصوص مذاکره حکومت افغانستان با شورشیان طالب به نوعی مخالفت نشان داده است که این موضوع خود بزرگترین مانع سد را مذاکره و مفاهمه به حساب می اید.

جنرال حمید گل، رئیس پیشین شبکه استخابارات این کشور در اخرین اظهاراتش گفته است، تا زمان خروج نظامیان بین المللی از افغانستان، صلح در این کشور به وجود نخواهد آمد.

این جنرال باز نشسته پاکستانی همچنان باصراحت حامد کرزی و رهبران مجاهدین را که بیشترشان هم اکنون ازاعضای شورای عالی صلح هستند خیانت کار و دست نشانده غربی هاخوانده است و مدعی است که رهبران سابق مجاهدین و رییس جمهور کرزی به مردم افغانستان خیانت کرده و نیرو های بین المللی را برای اشغال افغانستان آورده اند.

حمید گل همچنان شورشیان طالب و گلبدالدین حکمتیار را مقاومت گرانی عنوان نموده که از مقاومت ملی مردم افغانستان برخوردار هستند!!

هر چند این جنرال باز نشسته پاکستانی حمایت کشورش از شورشیان طالب را رد نموده است، اما از بیانات غیر مسوولانه وی در خصوص این موضوع چنین نمایان می شود که گویا وی یکی از سخنگویان شورشیان طالب و حزب اسلامی حکمتیار است و گروه طالبان هر اقدامامی را تحت فرمان حکومت پاکستان انجام می دهند.

این اظهارات حمیدگل پاکستانی را هم می توان از بی برنامه گی و نداشتن سیاست منظم خارجی حکومت کرزی ناشی خواند، زیرا طی ده سال گذشته اداره رییس جمهور کرزی در برابر موضع گیری های کشور های خارجی و افراد و اشخاص که در خارج از کشور نظرات شان را مطرح می کردند پاسخ مشخصی نداشته است که حتا یک بار تریبون ریاست جمهوری بهترین بلند گو برای محمود احمد احمدی نژاد رییس جمهور ایران شد، تا در خصوص حضور نیرو های بین المللی در این کشور به صورت غیر مسوولانه اظهار نظر نموده و به نوعی افغانستان را کشور اشغال شده و مردم این کشور را حقیروغلام خارجی ها خطاب نمود.

 نداشتن پالیسی مشخص و برنامه ریزی دقیق اساسی ترین عامل ناکامی حکومت کرزی طی ده سال گذشته بوده، اما متاسفانه این روند همچنان ادامه دارد که نتایج آن در هر حال به ضرر مردم افغانستان تمام می شود.

 قرار که دیده می شود اقدام کرزی در خصوص ایجاد شورای عالی صلح مانند گذشته فقط به خاطر مصروف ساختن مردم است و مصرف پول های هنگفت که بیشترین نفع آن را اعضای این شورابرد باشد نه چیزی دیگر، زیرا تجربه نشان داده که سران مجاهدین به خاطر به دست آوردن پول و تامین منافع شان به هر گونه معامله گری، محافظه کاری و سازش تن درمی دهند و عواقب و پیامد ها هم برای شان بی تفاوت است.

 هرچند سفیر امریکا با اعضای شورای عالی صلح روز چهار شنبه دیدار و گفتگو داشته است، اما آنچه مشخص است این که در حال حاضرخارجی هاخود را در افغانستان درمانده و شکست خورده و بدون حامی قوی در راستای مبارزه برضد هراس افگنی حساس می کنند، عدم هماهنگی در عملیات نیرو های خارجی را که طی سال های گذشته یک پالیسی مشخص از سوی حکومت ایجاد نشد می توان بر مصداق این مساله مثال داد، بنآ خارجی ها در چنین وضعیتی فقط با گذشت زمان توصل دارند و بس، زیرا آنان دریافته اند که رییس جمهور کرزی مقصر اصلی دوباره زنده شدن شورشیان طالب در صحنه سیاسی این کشور است.

طی سال های گذشته نیز پول های هنگفتی از طریق شورای تحکیم صلح به ریاست صبغت الله مجددی به مصرف رسید، اما نتایج اندکی هم در قبال نداشت و تا کنون کس از آقای مجددی هم پرسان نکرده که با وجود مصارف این پول ها چه دست آوردی در راستای صلح و آشتی ملی داشته است؟؟

 ایجاد شورای تحکیم صلح هم به پیشنهاد رییس جمهور کرزی بود که به صورت غیر مسقیم یک نوع امتیاز دهی به شورشیان طالب بوده است، زیرا کسانی که گروه های مخالف مسلح دولت به پروسه صلح می پیوستند از طرف این شورا برای شان پول نقد داده می شد، اماتضمین وجود نداشت که آنان دوباره با گروه های هراس افگن یکجا نمی شوند!!

از سوی دیگر قرار که مشخص و روشن است مساله تروریزم و طالبان و بحران کنونی افغانستان یک موضوع منطقوی است نه داخلی و برای حل آن نهاد های بین المللی باید دست به کار شوند نه این که چند تکه دار که در طول سه دهه اخیر مردم این کشور را به بهانه های گونه گون فروخته برای خود سرمایه اندوخته اند، بنآ تا زمانی که نهاد های بن المللی به گونه ی جدی و صادقانه در خصوص حل این مساله دست بکار نشوند ایجاد چنین نهاد های سمبولیک دردی را دوا نخواهد کرد، زیرا از سوی هم ادامه بحران و نابسامانی افغانستان بیشتر کشورها به نفع خود استفاده نموده و با حضور نظامی و دخالت های شان هر کشور دارد سیاست های منطقوی اش را عملی می نماید.

مساله دیگری که گمان می رود کرزی را واداشته تا این شورا را ایجاد نماید، پاسخی به بی تو جه ی خارجی ها و حامیان دیروزی وی می تواند باشد، زیرا رییس جمهور به نوعی به قصر سفید و پنتاگون هشدار می دهد که هنوز هم رهبران جهادی که حضور شان درصحنه سیاسی کشور چندان به ذوق خارجی ها برابر نسیت از حمایت شان برخوردار است و این موضوع شاید برای رییس جمهور بدون این که به نتایج آینده صلح و کار این شورااهمیت داشته باشد به اهمیت و حمایت خودش نزد کشور های خارج ارزنده تر است، چون تجربه نشان داده که رییس جمهورکرزی به خاطر کوچکترین منافع شخصی و قومی اش بزرگترین منافع مردم را نا دیده گرفته و حتا در دهها مورد قانون اساسی را زیر پا نهاده است.

 بنآ به نظر می رسد که ایجاد شورای عالی صلح از آخرین زور آزمایی های رییس جمهور کرزی در مقابل خارجی ها و فریب دادن مردم افغانستان باشد، زیرا حال رییس جمهور تنها صفحات تقویم را ورق می زند تا زماند ریاست جمهوری اش به دپیش برود و از وقت باقی مانده اش به نف خود و نزدیکانش استعفاده ی اعظمی را نماید دیگر نه مردم افغانستان و نه هم آینده و سرنوشت کشور برایش اهمیت دارد.

برگرفته شده ازسایت خاوران